Charta qua Rainerius de Iggiaco miles dat monasterio Cluniacensi campum et pratum juxta rivum Lansciolatam.
Cum omnia orta occidant auctaque senescant, temporalia quoque more fluentis aquę retrorsum non ultra undam dilapsam retorquentis celeri lapsu inreparabiliter decurrant, preclaraque facies, honor mundanæ gloriæ maximeque divitię instabiles, preter hoc vis corporis, alia quoque hujusmodi similia brevi tempore dilabi in dies videntur, opere precium est animam aut eterna exercitatione virtutum aut contagione peccatorum infectam munificentia helemosinarum Deo reddere preclaram, terrena pro celestibus commutare, temporalia pro ęternis, peritura pro magnis dare, sua Christi pauperibus pro desiderio vitę eternę factis relinquere deserendo, quatinus eorum precibus regna celorum cum eis possidere mereatur. Hujus itaque gratia capessende societatis, ego Rainerius miles, de Iggiaco, dono Deo omnipotenti et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo Cluniensique monasterio, aliquid de mea hereditate quę mihi a parentibus jure successionis obvenit, unum scilicet campum qui est situs et terminatur juxta terram Sancti Petri. Et preter hunc, pratum quoddam juxta rivum, Lansciolatam nomine, situm dono post mortem meam, prefato loco, pro animę meę et parentum meorum remedio, et ut [memoria] mea in ipso monasterio inter reliqua fidelium nomina semper habeatur. Est autem ipsa terra in episcopatu Matisconensi. Si quis vero, (quod absit!) in posterum contradicere vel falsare voluerit, iram primitus Dei omnipotentis et beatorum apostolorum incurrat, et nisi cito resipuerit,
eternæ damnationis sententia feriatur. S. Humberti, filii ejusdem Rainerii. S. Ottonis, fratris ejus. S. Hugonis Rebuti. S. Bernardi. S. Hugonis. Facta est autem hæc donatio anno ab incarnatione Domini millesimo LXX.VIII, indictione I, regnante Philippo rege Francorum.