Quoniam quidem ista mortalis vita qua vivitur, ita necessarie decedentibus succedentibusque hominibus [communis existit], oportet ut que in presenti fieri videmus, ea in posterum ne lateant futuros cartulis commendemus. Quapropter ego Gaufredus de Bosco, laudante uxore mea, Dimesia nomine, cupiens de mea hereditate dare sanctis Dei apostolis Petro et Paulo ac fratribus Cluniacensibus, precepi istam noticiam fieri de uno manso quod dedi pro anime mee absolutione, quod conjacet Calmiliaco, cum [suis] appenditiis, scilicet servis et ancillis, Benedictus et Uldricus nominibus, et terra ibidem appendente, tali pacto ut, quamdiu ego vixero, teneam illud. Sed pro investitura unoquoque anno prefatis fratribus [censualiter] quatuor denarios reddam; et post discessum meum ipsi totum habeant. Hoc donum feci in capitulo; et ipsi in omnibus beneficiis suis susceperunt me et uxorem meam, et pepigerunt postquam mortui fuerimus corpora nostra Cluniaco sepulturos. Quam cartulam volumus ita permanere inconvulsa, quod ipsi nos manibus nostris firmavimus, videlicet ego Gaufredus et Hugo et Ranerius ceterique plures.