Charta qua Esmio et filius ejus Hugo dant monasterio Cluniacensi res suas in villa Sancti Brancarii.
In nomine sanctę et individuę Trinitatis. Ego Esmio et filius meus Hugo donamus Deo et sanctis apostolis ejus Petro et Paulo, ad locum Cluniacum, spatium terrę in villa quę dicitur ad Sanctum Brancarium, pro animabus nostris et antecessorum nostrorum, ut Deus nobis misereatur in suo judicio. Terminatur autem ipsa terra de una parte via publica, de alia terra donni Gerini, de duabus aliis partibus de ipsa hereditate. Dono etiam in campo subtus viam illam partem quam divisi, videntibus Bernardo de Colonicas et Tetberto Fabro, et Rotberto qui stat in ipsa villa, et Berengerio et Vulgerio. Dono etiam in alio loco, ad Puteum, unum mansum cum omnibus appenditiis suis, campis, pratis, silvis, aquis, aquarumque decursibus, sicut Christianus et Joscelmus tenuerunt usque ad inquirendum. In villa etiam ad Sanctum Brancarium dono unum servum, nomine Rotbertum, ut serviat Deo et Sanctę Marię et monachis Candrilensis loci. Dono etiam post mortem meam omnem hereditatem meam quam habeo ad Sanctum Brancarium, in illa parte quam ibi visus sum habere, et servum
meum, nomine Durannum, filium Vulgerii, in tali convenientia ut si monachus effici voluero, pro hoc me recipiant, aut si aliter mortuus fuero, pro hoc me sepeliant, aut Cluniaco aut apud Carrolam. Hoc donum facio pro anima mea et filii mei Hugonis et animabus antecessorum meorum, apud Cluniacum, sanctis apostolis Petro et Paulo. S. Esmionis, qui hoc donum fecit. Durannus, presbiter de Seduno, vidit et audivit, et Mainfredus, Rotbertus, Tetbertus Faber, Vulgerius, Durannus, Tetbaldus frater ejus. S. Rotlanni militis.