Charta qua Stephanus dat vineam et condaminam monasterio Cluniacensi.
Dignum est ut omnis homo misereatur proximo, quia hęc est magna dilectio et maxima karitas, quoniam caritas operit multitudinem peccatorum, apostolo dicente: «Qui non diligit proximum quem videt, Deum, quem non videt, quomodo potest diligere?» Hoc reminiscens ego Stephanus, dedi pro Wilenco milite, qui subitanea morte occubuit, unam vineam ita terminatam: duabus arboribus des le pomer jusc al perer; ita ut ipsi habeant fruges arborum et unam condiminam, ea conv[eni]entia ut ipse miles Wilencus particeps sit in omnibus beneficiis eorum, et ipsi Domini clementiam deprecentur pro ejus anima, ut Dominus eam in sinu Abrahe collocare dignetur. Amen, fiat.