Notum sit tam presentibus quam supervenientibus, quendam nostrum proprium famulum, nomine Rothbertum, cognomento Cornutum, nostram id est mei Hugonis peccatoris adiisse presentiam, et quod ejus filium adhuc tenerrimum ad ordinem vite nostre habitumque reciperemus postulasse. Cujus voluntatis petitionem implentes, parvulum suum, nomine Bernardum, pro quo nos est deprecatus recepimus, ita sane ut apud quandam obedientiam nostram que dicitur Bisurniacum usque ad X annos, ex illa qua fuerat die receptus commoraretur, necnon ab obedientiario ejusdem loci doceri, vestiri, nutriri usque ad tempus prefinitum sollicite disponeretur precepimus. Hoc tempore sicut determinavimus completo, interpellaretur infans pro receptione predicta, si tamen illemet adhuc semonere non posset; quod si vellet se congregationi incorporari, sine ulla contradictione reciperetur. Sin autem quoadusque recipi voluntarie rogaret, proprio in predicta obedientia relinqueretur arbitrio.